Tarih her zaman düz bir çizgide ilerlemiyor. İster hızlı bir şekilde çıkmak için karanlık tüneller, ister hızlı ilerlemek için güvenli otoyollar olsun. Yazarları farkında olsun ya da olmasın tarih de keskin virajlarda ilerliyor. Aniden açılan ve tüm sürüş sorumluluklarını yolcuya yükleyen dönüşler için. Otomatik şanzımanın artık çalışmadığı kavşak. Mantralar ve dogmalar geçerli değildir. Birdenbire kendinizi yetenekli sürücüler olarak yeniden keşfetmeniz gereken noktaya gelinir. En kötüsünden kaçınmak istiyorsanız.
Yunanistan'ın borç krizindeki son gelişmeler, Avrupa'nın ekonomik ve siyasi tarihinde ve tek para biriminde önemli bir doğrusalsızlığı temsil ediyor. Pek çok kesinlik yerle bir oldu. Her şeyden önce, euronun geri döndürülemezliğine olan inanç, artık katılımcılarından birinin tek para biriminden "geçici" çıkış hipoteziyle sorgulanıyor. Destekçilerine göre, Yunanistan'ın büyümeye dönmesi için tek para birimine "mola" verilmesi gerekebilir.
İflas etmiş bir ekonominin büyümeyi yeniden sağlamak için devalüe edilmiş bir para birimine ihtiyacı vardır. "Zaman aşımı" hipotezini destekleyenler, birçok ülkenin tarihsel deneyiminde bu tarifin her zaman işe yaradığını belirtiyor. Gerçekten böyle mi? Bu konu hakkında fikir sahibi olmak için ilginç bir referans 2001-2 Arjantin krizidir.
2001'in sonlarına doğru Arjantin dolar paritesinden "çıktı" ve döviz kuru esnekliğini yeniden kazandı. Beş yıl sonra, 2007'de Arjantin'in GSYİH'si, Güney Amerika ülkesinin güçlü bir ihracatçı olduğu uluslararası emtialardaki uzun yükselişin tüm avantajlarından yararlanarak 2001-02 krizi öncesi değerlerine geri döndü. Ancak krizin ilk yılında Arjantin'in dolar cinsinden GSYİH'sındaki patlama üçte iki oranında bir düşüşe karşılık geldi.
2008 ile bugün arasında, euro cinsinden kalan Yunanistan'ın GSYİH'si şimdiden dörtte bir oranında azalarak 240 milyardan 180 milyara düştü. Eğer Yunanistan artık tek para biriminden ayrılırsa ve Arjantin oranları buna da uygulanırsa, cari fiyatlarla euro cinsinden Yunanistan'ın gayri safi hasılası bir yılda üçte iki oranında daha düşebilir. 13'den 2015 milyara. Altmış milyar, Puglia büyüklüğünde bir İtalyan bölgesinin GSYİH'sıdır. Ancak on bir milyon Yunanlıya karşılık yalnızca dört milyon Apullu var.
Arjantin krizindeki rakamlar geçerli olsaydı, tek para biriminin bir yıllık "zaman aşımı" sonrasında, bir Yunanlının euro cinsinden kişi başına düşen GSYİH'sinin, 2015'teki ortalamanın onda birine düşmesi riski vardı. seksen milyon Alman'ın her biri. Yunanlılar için bu, yeniden rekabetçi olabilmek için ödemeleri gereken bedel olabilir. Ancak bu aynı zamanda ortak Avrupa vatanımızda ekonomik ve sosyal eşitsizliklerin artması yönünde tehlikeli ve muhtemelen dayanılmaz bir dönüm noktası olacaktır.
Kıtanın güneyi ile kuzeyi arasındaki göç akımları gibi güvensizliği körükleyecek eşitsizlikler. Ancak para birimi zaman aşımından sonra pasaport zaman aşımı işlemine devam etmiyoruz. 12 Temmuz Pazar akşamı sadece Yunanistan'ın değil, Avrupa'nın da karşı karşıya bulduğu yol çok tehlikeli bir kavşaktı. Para biriminin "zaman aşımı" yolunu seçmemeye karar vermek daha iyiydi.
Birlikte büyüme ve reform sağlamanın başka yollarını seçmek daha iyidir. Ayrıca, yalnızca ihracatla yönlendirilen büyülü devalüasyonların ve kalkınmanın antik dünyası artık, gelişmekte olan dediğimiz ekonomilerin bile seküler durgunluğunun hakim olduğu günümüz dünyası değil. Bugün herkesin ekonomik ve sosyal açıdan sürdürülebilir yeni iç büyüme etkenleri bulmasını isteyen bir senaryo.
ABD'den Çin'e kadar bize bunu öğretiyorlar. Küreselleşmenin sonbaharında büyümenin yeniden içselleştirilmesi gerekiyor. Son virajda Avrupa yoldan çıkmamayı tercih etti. Ama artık bunu açıklığa kavuşturmamız gerekiyor. Avrupa projesi "alakart" bir euro veya biraz ötesinde duramaz. Kıtamızın ekonomik ve sosyal büyümesi için ciddi bir şekilde çalışarak kendimize ve gelecek nesillere bir gelecek vermenin zamanıdır.
