Yazarın yargısı: 
Doğrudan çok uzak bir geçmişe götüren karmaşık meselelerle uğraşırken, aklın labirentlerine girmek kolaydır ve zarar görmeden çıkmak zordur. Hafızanın, tarihin geldiğimiz o uzak bölgelerinde, çoğu zaman tüm kırılganlığı ve zorluklarıyla mevcut insanlık durumumuzu buluruz. Bu hafta önerdiğimiz film şu hususlara uyuyor: İlk kralMatteo Rovere ve iki mükemmel kahraman, Remus rolünde Alessandro Borghi ve Romulus rolünde Alessio Lapice tarafından yönetilen.
Film, William Somerset Maugham'ın "Anlaşılabilen bir tanrı, bir tanrı değildir" sözüyle tanıtılır ve bu şekilde vizyon, olay örgüsünün beğeneceği insanlar ve ilahiyat arasındaki ilişki eğilimine yönlendirilir. hikayenin özü olmak. MÖ 753'te iki erkek kardeşin Romolo ve RemoEfsaneye göre Tiber Nehri kıyısında toplanıp bir dişi kurt tarafından emzirilirler ve içlerinden biri daha sonra imparatorluğun başkenti olacak olan Roma'yı kuracaktır. Başlangıç ezicidir: Bir su baskını onlara çarpar, kendilerini kurtarmayı başarır ve kurbanların sunulduğu kutsal ateşe saygı duyan küçük bir düşman nüfus tarafından esir alınırlar. Kendilerini kurtarmayı ve onlara çok sadık olacak küçük bir mahkum grubuyla birlikte kaçmayı başarırlar ve şeytani bir ormanı geçtikten sonra nihayet Tiber kıyılarına varırlar ve burada son katarsis gerçekleşir: Vestal olarak kardeş katliamı savaşı. Virgin, muzaffer Romulus'un ebedi şehrin sınırlarını çizeceğini ve nerede olacağını tahmin etmişti ve ilk kral olacaktı.
Film, hem senaryonun çok özel koşullarından (konuşma dili arkaik Latince'dir, üniversite uzmanları tarafından denetlenir ve İtalyanca altyazılıdır) hem de o dönemdeki gibi ilkelin sınırındaki ortamları yeniden inşa etmenin nesnel zorlukları nedeniyle şüphesiz karmaşıktır. olabilirdi İtalyan bireylerin gerçek yaşam durumu. Maliyet ve filolojik araştırma açısından zahmetli olduğu kadar karmaşık bir üretim çabasıdır ve sonuç dikkate alındığında takdire şayandır. Her şey çok makul, güvenilir görünüyor, yalnızca izleyiciyi etkilemek amacıyla sinir bozucu icatları veya gereksiz anlatı yorumlarını (bizim gibi meslekten olmayanların gözünde bile) fark etmiyorsunuz.
Film, her şeyden önce, insanlar arasındaki ilişkileri yöneten dinsel iklimi iyi işliyor: her şey ilahi, doğaüstü kehanet, tanrılardan birine mistik bağlılık, sembolik temsile ek olarak kutsal ateşin işareti altındaydı. önemli bir yaşam kaynağı. Bu açıdan ve alıntıyı dikkate alarak, Hikaye iyi dikkat çekiyor duygusal olarak bu kadar heyecanlandırmayı ve dahil etmeyi başaramasa bile. Ne yazık ki, bazı pasajlarda yön, kavgaların, iğrenç ve aşırı derecede acımasız düelloların aşırı kullanımına kapılır; bunun yerine, kahramanların meşgul olduğu önemli temalara sembolik ve mecazi insan figürlerine daha fazla yer verilebilir. Dahası, insanlık tarihindeki bir başka temel tema da dini arka planla iç içe geçmiştir: aşk ve bazen dramatik çözümlere mahkum olan kardeşler arasındaki çatışma.
Film, bu türdeki filmlerin şanlı geçmişine rağmen, bu tür karmaşık konuların çeşitliliğiyle yeniden ve böylesine bir kararlılıkla yüzleşmek için güç ve cesaret bulamayan İtalyan film sahnesinde temsil ettiği yenilik açısından etkileyicidir. Matteo gezici sinema onu iyi tanıyor: 2016'da yazdı ve yönetti Rüzgar kadar hızlı ve ertesi yıl fark eder istediğim zaman dururum, çok başarılı. İlk kral hepsi Lazio'da çekildi, genellikle doğal ışıkla ve yalnızca ilk sekanslarda, selin sekanslarında özel efektler kullanıldı. Sonuç çok dikkate değer ve nadiren olduğu gibi, bu tür bir filmin uluslararası pazarlarda kolayca yer bulabileceğini varsaymak kolaydır: Roma "markası" her yerde satılır ve ardından içerik iyi yapılır ve paketlenirse, daha iyi.
